เริ่มต้นด้วยชมชอบ เพราะมันเป็นปีที่สนุกกับการได้ไปทำงาน และมีความสุขที่ได้ทำงานร่วมกับพี่ๆ น้องๆ ทุกคนในบริษัท ได้พูดคุย ได้เล่น ได้เฮฮากันอย่างสนุก และเป็นกันเอง ถ้าตบหัวกันได้คงจะตบกันไปแล้ว !!!
ชมชอบเป็นเหมือนกับครอบครัวๆ หนึ่ง มันทำให้เรารู้สึกอยากจะไปทำงานทุกวัน แม้จะเป็นวันหยุดก็ตาม ความจริง คือ ตัวผมชอบลืมวันหยุด ฮ่าๆๆ ^0^
กำลังเดินเก็บแรง
การทำงานก่อน ปีนี้ไม่หนักเท่าปีที่แล้ว โดยในปีนี้งานค่อนข้างจะมาเรื่อย และไม่ได้รีบเร่งหรือหนักเหมือนปีที่แล้ว ซึ่งผมมองว่าเนื้องานทั้งหมดในปีนี้ มันเหมือนกับเป็นการผ่อนคลาย หลังจากทำงานกันมาอย่างหนักหน่วงในปีที่แล้ว ก่อนจะเริ่มลุยงานอย่างเต็มที่ในปีหน้า เพราะปีหน้าคงจะหนักน่าดู มีอะไรที่ต้องทำเยอะมาก เท่าดีดูจากแผนงานที่เตรียมไว้
ฮัลโหลตัวเอง
เป็นปีที่ให้ความสำคัญในเรื่องของการพัฒนาตัวตนเองมากขึ้นและการทำความเข้าใจอะไรหลายสิ่งหลายอย่างทั้งตัวเองและคนอื่นๆ มากขึ้้น รู้สึกเหมือนตัวเองโตขึ้นไปอีกระดับหนึ่งจากปีที่แล้ว
นักศึกษาสาขาทำมาหากิน
เป็นปีที่ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างเยอะมาก ในสายงานของตัวเอง ที่ไม่ใช่แค่ Programming เพียงอย่างเดียว มีทั้ง Concept, Programming Language, Library, Frameworks, Tools อื่นๆ และก็ยังอีกหลายอย่างที่ยังอยากเรียนรู้อีกในสายงานของตัวเอง
บางที ก็รู้สึกว่ามันเยอะเกินไปนะ
แต่การได้ศึกษาอะไรใหม่ๆ มันก็สนุกดี :)
ส่วนเรื่องอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวกับงานก็มีศึกษาไว้เหมือนกัน เช่น Innovation, Business, Psychology, Inspiration อื่นๆ อีกยิบย่อย
ยินดีที่ได้รู้จัก
เป็นปีที่ได้รู้จักกับพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ จากการไป Workshop
Give and Take: Agile for Software Development in Action for Academic
ที่ทางพี่หนุ่มและสยามชำนาญกิจได้จัดขึ้น ซึ่งตัวผมเองชอบ Workshop นี้มาก เพราะได้เจอพี่ๆ จากบริษัทต่างๆ และน้องๆ ในหลายมหาวิทยาลัย อีกทั้งยังได้ฝึกตัวเองในการเป็น Agile Coach/Technical Coach ไปด้วยในตัวอีกด้วย
กลับมาแล้วจ้า
ปีนี้เริ่มวางแผนชีวิตใหม่อีกครั้ง หลังจากเคยพังไม่เป็นท่าไปเมื่อต้นปีก่อน โดยแผนเปลี่ยนไปเยอะพอสมควร ไม่ได้ทะเยอทะยานแบบสุดโต่งเหมือนเมื่อก่อน ให้ความสำคัญการการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมากขึ้น อะไรทำนองนั้น ฮ่าๆๆ
เพราะการเดินอย่างไร้จุดหมาย
มันไม่ใช่คำตอบของชีวิต \0/
มาเจอกันหน่อยสิ
การคุยกับใครผ่านแชทเริ่มเป็นเรื่องที่ยากขึ้น เหมือนว่าตัวเราเริ่มเบื่อที่จะคุยแชทกับใครๆ อย่างเห็นได้ชัด แบบว่า คุยได้ไม่ค่อยนาน สังเกตจากประโยคในการพูดคุย ที่จะสั้นและเป็นประโยคปลายปิด บางทีก็คุยแค่ 4–5 ประโยคแล้วหยุดไป แต่สิ่งที่เข้ามาทดแทนในเรื่องนี้ คือ การพูดคุยในแบบพบปะกัน
เรียกผมว่า นัท เชิญยิ้ม
อารมณ์ขันของเรามีมากขึ้น ขันเช้าขันเย็นเลยละ (ฮ่าๆๆ) จากที่เมื่อก่อนจะนิ่งๆ เงียบๆ ยิงทีเป็นโดน(ใจ) ก็เปลี่ยนเป็นปล่อยมุขกระจาย ให้คนรอบข้างได้ ฮาเช้าฮาเย็น ซึ่งมันก็สนุกดีนะ
เวลาเห็นคนอื่นขำ เราก็จะมีแฮปปี้ไปด้วย ^0^
ไม่ใช่ สปอร์ต กทม. แต่เป็น สปอร์ตแมน
เล่นกีฬาเยอะมาก ตั้งแต่ ตีแบต ยิงธนู ปีหน้าผา เล่นบาส เตะบอล เล่นวนไปตามช่วงเวลา จริงๆ ยังมีอย่างอื่นที่อยากลองเล่นอยู่ แต่เวลาไม่ค่อยจะพอ เลยอดเล่นไป
เป็นโสดก็สบายใจดีนะ
เป็นหนึ่งปีที่มีคนถามเข้ามาเยอะมาก ไม่เว้นแม้แต่พ่อตัวเอง ส่วนใหญ่ก็จะที่ชอบถามว่ามีแฟนยัง เมื่อไหร่จะมีซะที บางคนก็ช่วยเหลือเต็มที่ใช้ให้จีบคนนั้นคนนี้สิ สนใจคนนี้มั้ย ซึ่งก็พอจะตอบได้ว่า ปีนี้ก็ยังรู้สึกอยากอยู่เป็นโสดมากกว่า มันชิวดี แฮปปี้ด้วย ^^ เลยมีแค่เดินผ่านเข้ามา แล้วก็ปล่อยให้เดินผ่านไป แค่นั้น!!
ห้องน้อยๆ
เรื่องสุดท้ายของปีนี้ คือ คอนโดเสร็จแล้ว หลังจากนี้ก็มีหนี้ เฮ้ย !! ทรัพย์สินเป็นของตัวเองอีกหนึ่งอย่าง และด้วยเหตุนี้เลยทำให้ปลายปีนี้วุ่นมากๆ กับการแก้ไข ตรวจรับห้อง ทำสัญญาซื้อขาย และการซื้อของตกแต่งห้อง
ที่สำคัญเลย คือ ตังค์ที่เก็บไว้ ใช้ไปหมดเลยจ้าาาาา T^T
ปีนี้ดีจังนะ
ตลอดปีที่ผ่านมามีทั้งเรื่องที่ดีเข้ามาในชีวิต และก็มีเรื่องที่ทำให้เสียใจบ้าง ไม่มีความสุขบ้าง แต่มันก็เป็นเพียงแค่องค์ประกอบเล็กๆ ที่ชีวิตเราต้องเจอ และได้เรียนรู้อะไรบางอย่างจากมัน เพื่อให้เรานั้นเข้าใจตัวเองและเติบโตขึ้น
ถ้ามองภาพรวมของปี 2017 นี้ มันก็จะ
สนุก และ แฮปปี้ อย่างนี้ละนะ
— Good Bye 2017 and Happy new Year ^^